Każdy w końcu rzuca bezrobocie albo pracę dorywczą i zaczyna zastanawiać się, czy nie warto zrobić coś bardziej poważnego ze swoim życiem. Na przykład znaleźć pracę na pełen etat. Oczywiście część z tych osób zakłada ostatecznie własną działalność albo znajduje sobie coś, co można robić z poziomu kanapy, co w gruncie rzeczy na jedno wychodzi. I to są ludzie, którzy wygrali życie na loterii. Chcę kiedyś być jak oni.
Przychodzi taki czas, że człowiek ma wrażenie, że od jakiegoś czasu stoi w miejscu. Że tkwi w jakimś smutnym impasie i czeka, aż cel sam się osiągnie. Że niby ma blog o organizacji, ale sam w sobie nie jest ani trochę zorganizowany.
Wyobraź sobie, że masz wolne w pracy. Albo odwołali Ci zajęcia na uczelni. Albo przypadkiem jest jakiś strajk. Generalnie wiesz, że tego dnia będziesz mieć wolne. I planujesz go co do minuty. Bo przecież wolne trzeba godnie wykorzystać. Ustalasz ze wszystkimi domownikami, czy mają jakieś plany i wciskasz wszystkie swoje widzimisie gdzieś pomiędzy.
Nowe szczoteczki zawsze są twarde i ranią dziąsła. Potrzeba sporo czasu i cierpliwości, żeby w końcu włosie zrobiło się miękkie i delikatne. Albo po prostu się przyzwyczajamy. Whichever comes first. Podobnie jest z nowymi doświadczeniami. Z reguły przynosi nam stres, strach i ogólny weltschmerz. Paniczny lęk przed nowym, nieznanym. Ale przecież gdyby nie wymiana szczoteczki na nową – może i twardą – w końcu wszyscy zostalibyśmy bez zębów.